“De hemelse ME bevrijdde me uit helse sferen”

“M’n lichaam was een kraakpand van boze machten. Ik had me ingelaten met ‘onschuldige’ paragnosten, tarotkaarten en occulte films zoals ‘The Exorcist’. Ik was ook zwaar heroïneverslaafd. Toen ze op straat vroegen of ik voor Jezus wilde kiezen, begonnen de krakers van binnen te schreeuwen en gingen hevig tekeer.” Aan het woord is Henk Kempers, van de stichting JustGo4It. Na een ingrijpende bekering werkt Henk nu als zendeling op Curaçao.

Kempers gebruikte soft- en harddrugs, begon stemmen in z’n hoofd te horen en zat in een psychiatrisch kliniek in Raalte. Hij had zich ingelaten met duivelse machten – in de punkscene. Dit had één grote oorzaak. “Ik zocht het in negatieve machten omdat ik niet kreeg niet wat ik graag wilde: uit de mond van mijn vader horen dat hij van me hield. Ook m’n moeder zei dat nooit. Nu weet ik dat het komt omdat ze dat zelf ook nooit geleerd hadden. Knuffelen of liefdevolle dingen zeggen was er niet bij. Ze zijn van de naoorlogse generatie en uitten hun liefde meer in leuke dingen doen, zoals naar de speeltuin gaan.”

In de periode dat Henk zich van God noch gebod iets aantrok, kwam hij in Hengelo een evangelisatieteam tegen. “De leider, Toon van Trier, zei: ‘Zou je God niet een kans willen geven?” Henk had dat al eens geprobeerd, maar het was op niets uitgelopen. “Ik zat in de punkscene en ik zei: ‘Schiet toch op met je Jezus!’. Maar er flitsten wel stemmen door me heen.” Na een gesprek besefte Henk dat-ie eigenlijk weinig te verliezen had. “Ik hoefde misschien geen boompjes meer te tekenen bij de psychiater.”

“Voor bidden op straat voelde ik niet zoveel. Iedereen kon het zien. Ik was vrij bekend in Hengelo.” Uiteindelijk gingen ze naar de auto van de evangelisten om daar te bidden. “Een oudste zei: ‘Als je ergens niet voor kiest, gebeurt het ook niet.’ Ik dacht ineens: waarom ook niet en besliste dat Jezus wel in m’n leven mocht komen.”

“Maar de krakers van binnen – die zich al die tijd stilgehouden hadden – kwamen hevig in opstand toen ik een keuze voor Jezus wilde maken. Ze begonnen te manifesteren. ‘Wij gaan niet uit dit lichaam’, zeiden ze. Ik moest uitspreken: ‘Satan, ik kies ervoor dat je weg gaat uit dit pand, want ik ben baas over mijn eigen lichaam.’ Het ging moeizaam.” De oplossing kwam snel. “Ineens kwam de hemelse ME eraan, die wilde het pand binnendringen. De krakers schreeuwden het uit omdat ik ‘nee’ zei tegen satan.”

Het ging niet zonder slag of stoot. “Na een half uur wilde ik een mes uit m’n binnenzak pakken en de oudste die naast mij zat steken. Maar het kon niet. Er stond een onzichtbare muur tussen ons. Ze zeiden: ‘Satan, ga eruit in de naam van Jezus.’ Het heeft anderhalf uur geduurd voordat de leugenaar eruit was en Gods liefde mij begon te vervullen. Die twee werelden waren een verschil van dag en nacht overigens.”

“Toen God mij aanraakte, voelde ik me vies. Ik rook de stank en begon te huilen als een klein kind.” Henk ging de volgende dag met enige tegenzin mee naar de kerk. Eenmaal in de kerk stak er een nieuwe confrontatie de kop op. Hij wilde de dienst ontvluchten en weg zijn van de liederen gaan die gingen over ‘het bloed van Jezus.’ Steeds werd hij weer aangemoedigd om te blijven en aan het einde van de dienst besloot hij toch weer voor zich te laten bidden.

“Ik stak m’n hand op dat ik voor me wilde laten bidden. De oudste die ook de nacht ervoor voor me had gebeden, zei voorts: ‘Alle kinderen moeten nu even weg.’ De volwassenen bleven over en de hele kerk ging collectief keihard bidden. Ik hoorde vreemde talen: het leek wel Russisch, Chinees. Iets in mij werd heel erg boos, maar ik gaf me over. ‘Jezus, hier ben ik’, zei ik. Ik viel achterover en begon hevig te manifesteren. Mensen grepen me vast en iemand ging zelfs op me zitten en zei: ‘Henk, je moet nu kiezen, zodat die sterke man die binnenin jou alles dichttimmert eruit gaat.’ En toen kwam de hemelse ME er weer aan.”

“Ze hebben een uur gebeden en ik ben door Christus volledig vrij gemaakt.” Alles veranderde. “Henk, wat is er met jou gebeurd? Je donkere blik is weg, je vloekt niet’, vroegen verslaafden aan mij. ‘Ik heb Jezus ontmoet, ik hoef geen drugs meer.’ Ze zeiden: ‘Dat willen wij ook wel.’ Ik nodigde hen om beurten uit in m’n huis en legde daar matrassen neer zodat ze een tijdje konden blijven logeren.”

“Ik keek hele dagen naar videobanden van Reinhard Bonnke en vroeg aan God: ‘Waarom gebeuren er wonderen in Afrika en hier niet? Zou U zo genadig willen zijn om het bij mij in huis ook te doen? Want ik zie daar miljoenen mensen tegen de vlakte gaan en genezen en bevrijd worden van Voodoo. Dat kan toch ook bij mij in huis?’”

“En het gebeurde toen ook in mijn huis. In de woonkamer. Ik sprak en mensen vielen op de grond. Sommigen bleven wel drie uur liggen en zeiden: ‘Het lijkt wel of er een olifant op me staat.’ Ik wist wel beter: God was hen aan het opereren en arresteren voor Zijn koninkrijk. Het enige wat ik deed was getuigen en God deed de wonderen. Mensen werden bevrijd van drugs en alcohol en kregen zondebesef. Ongeveer twintig mensen kwamen radicaal tot geloof doordat God in hen werkte.”